Lutowanie metali

Lutowanie jest klasyfikowane jako wysokotemperaturowe lutowanie (jego temperatura topnienia wynosi 880-950 ° C). Jest stosowany w przypadkach, gdy istnieje potrzeba uzyskania silniejszego połączenia niż przy użyciu miękkich lutów. Zaletą tego rodzaju lutowania jest także odporność na wysokie temperatury otrzymywanego związku i brak zmian w strukturze metalu (co jest nieuniknione w przypadku spawania).

Schemat lutowania mosiądzowego za pomocą palnika gazowego.

W porównaniu z innymi lutami ogniotrwałymi (srebro, miedź-fosfor) stop ten jest najbardziej trwały i wysokotemperaturowy. Ze względu na obecność cynku w składzie mosiądzu ma zwiększoną odporność na środowisko, nieco podatny na korozję. Cyna, która jest częścią niektórych rodzajów mosiądzu, zwiększa płynność i obniża temperaturę topnienia, podczas gdy krzem nie pozwala utlenić i odparować cynku.

Te lutowie są używane wyłącznie do lutowania żelaza, stali, miedzi i brązu cynowego (o zawartości cyny do 8%).

Do tego typu lutowania nie pasuje do zwykłej lutownicy. Potrzebujesz sprzętu, który może podgrzać produkt do temperatury nieznacznie przekraczającej temperaturę topnienia mosiądzu (900-1000 ° C). W większości przypadków stosuje się różne palniki gazowe i piece. Znaczącą wadą stosowania palników jest prędkość i nierównomierne ogrzewanie. Wraz z właściwościami mosiądzu w stanie ciekłym do penetracji granic ziaren stali (co może powodować kruche pękanie pod wpływem naprężeń), przyczynia się to do powstawania pęknięć. Prawdopodobieństwo ich wystąpienia staje się znacznie niższe podczas lutowania stali w piecach lub w kąpielach solnych, gdzie zapewnione jest równomierne nagrzewanie lutowanych produktów. Ponowne lutowanie zwiększa w każdym razie to niebezpieczeństwo.

Jako topnik stosuje się boraks zmieszany z kwasem borowym w stosunku 1: 1 i wypełniony wodą (w przypadku 20 g każdego składnika konieczne jest pobranie 250 ml płynu).

Technologia lutowania mosiądzem za pomocą palnika gazowego

Stół lutowniczy do lutowania.

1. Przede wszystkim należy wyczyścić złącza. Odbywa się to w celu usunięcia odpornego filmu tlenkowego, którego strumień nie może usunąć. Aby to zrobić, użyj narzędzi do obróbki metalu (plików, skrobaków, pilników igłowych i piłek do metalu).
2. Połącz części za pomocą imadła (lub w jakikolwiek inny sposób).
3. Powlecz strefę lutowania strumieniem, który usunie warstwę tlenku z metalu i zapewni lepszą przyczepność.
4. Podpal płomień palnika, wyreguluj płomień niewielkim nadmiarem tlenu (aby uniknąć utleniania metalowej powierzchni).
5. Rozgrzej końcówkę lutu i zanurz go w strumieniu (w przypadku, gdy lut nie był pierwotnie topiony).
6. Podgrzać produkt równomiernie w miejscu dokowania do koloru wiśni.
7. Roztop lutowanie w punkcie lutowania (jeśli jest wystarczająca ilość strumienia, łatwo rozprowadzi się i dokręci połączenie).
8. Pozwól lutowi stwardnieć.
9. Wyczyść złącze.

Technologia lutowania w piecu

1. Wyczyść części doku.
2. Podłącz je w dowolny sposób, który umożliwia przeniesienie produktu do piekarnika.
3. Ogrzać w rozgrzanym piekarniku do koloru wiśni.
4. Bez wyjmowania go z pieca stopić lutowie w strefie lutowania.
5. Gasić piec i, nie dotykając części, pozostawić do ostygnięcia.
6. Wyczyść złącze.

Podsumowując, można śmiało stwierdzić, że lutowie lutownicze są najlepszym rozwiązaniem do lutowania, stali, miedzi i brązu.