Jak wykonać spawanie łukowe argonem własnymi rękami

Do spawania metali nieżelaznych konieczne jest stosowanie specjalnych technologii. Możliwe jest spawanie części z miedzi, stali nierdzewnej, aluminium itp. Za pomocą spawania w osłonie argonu. Koszt takich usług od specjalistów jest dość wysoki, więc aby zaoszczędzić pieniądze, spawanie łukowe można wykonać własnymi rękami.

Schemat spawania łukowego argonem z elektrodą nieożywioną.

Spawanie metali nieżelaznych wymaga pewnych umiejętności. Początkujący mogą być poleceni do pierwszej praktyki z prostszymi przykładami.

Technologia spawania argonem

Technologia spawania łukowego w medium argonowym łączy w sobie pewne zasady spawania łukowego (elektrycznego) i gazowego. W procesie stosuje się łuk spawalniczy. Działania spawacza są prawie takie same, jak w przypadku konwencjonalnego spawania gazowego.

Łuk elektryczny jest elementem wyposażenia spawalniczego, który zapewnia nagrzewanie i topienie spawanych powierzchni. Argon jest używany podczas spawania, ponieważ podczas interakcji z tlenem powstają tlenki stali stopowych i metali nieżelaznych. Bąbelki tworzą się w szwach, powodując, że staw staje się delikatny. Aluminium zaczyna się palić w środowisku tlenowym. Argon stosuje się w celu zapobiegania oddziaływaniu tlenu ze spawanymi powierzchniami metalowymi, jak również wpływu różnych zanieczyszczeń w powietrzu na spawany metal.

Schemat podłączenia palnika spawalniczego do źródła zasilania.

Argon łatwo wypiera tlen z miejsca spawania, ponieważ jest o 38% cięższy od powietrza. Dopływ argonu należy rozpocząć na 20 sekund przed rozpoczęciem pracy łuku w celu przygotowania strefy spawania. Posuw zostanie zatrzymany około 10 sekund po spawaniu. Nie występują reakcje chemiczne z udziałem argonu i spawanych metali lub gazów znajdujących się w pobliżu strefy spawania. Należy jednak wziąć pod uwagę specyfikę tego gazu obojętnego. Jeżeli spawanie odbywa się w odwrotnej polaryzacji, wówczas elektrony są oddzielane od atomów gazu, dzięki czemu medium argonowe jest całkowicie przekształcone w elektrycznie przewodzącą plazmę.

Do tego typu spawania można stosować elektrodę topliwą i nie zużywającą się. W tym ostatnim przypadku stosuje się wolfram. Jest to najbardziej ogniotrwały metal. Materiał produkcji i optymalna średnica stosowanej elektrody zależy od przetwarzanego materiału.

Spawanie łukiem argonowym znane jest w 3 odmianach:

• instrukcja obsługi z elektrodą nie zużywającą się (AHR);
• automatyczne z elektrodą wolframową (AAD);
• automatyczny z elektrodą zużywalną (AADP).

Schemat elektrody spawalniczej.

Głównym elementem w konstrukcji palnika spawanego argonem jest elektroda wolframowa. Takie elektrody nie topią się. Jego krawędź powinna wystawać 2-5 mm w stosunku do końcówki palnika. Elektrody o dowolnej średnicy można zainstalować w specjalnym miejscu w palniku dzięki specjalnemu uchwytowi wewnątrz jego konstrukcji.

Dysza ceramiczna jest noszona wokół głównego elementu. Dostarczy argon na miejsce spawania. Ponadto w trakcie prac użyto drutu spawalniczego z tego samego materiału, który jest spawany.

Procedura wykonywania spawania łukowego z argonem

Przede wszystkim powierzchnie, które będą spawane, muszą zostać oczyszczone. Z nich należy usunąć wszelkie zabrudzenia, tłuszcze, tlenki. Możesz użyć mechanicznej lub chemicznej metody oczyszczania.

Na przygotowaną część podaje się "masę". Dzięki tej akcji rozpoczyna się proces spawania łukowego bez użycia argonu. Podczas obróbki części o bardzo małym rozmiarze można go zastosować do biurka wykonanego z żelaza lub wanny. Przewód wypełniacza nie musi być zawarty w obwodzie elektrycznym, musi być podawany osobno.

Pochodnia powinna znajdować się w prawej ręce spawacza, a drut spawalniczy w lewej. Palnik jest wyposażony w przycisk, który włącza przepływ argonu i prądu. Po pierwsze, zasilanie argonu jest włączone, a po 20 sekundach dopływ prądu. Wytrzymałość dostarczanego prądu spawania zależy od spawanego metalu. Palnik z prądem powinien znajdować się w odległości około 2 mm od metalowej powierzchni przedmiotu obrabianego.

Tabela wyboru prądu do spawania.

W przedziale od spajanej powierzchni do wierzchołka elektrody powstaje łuk elektryczny. Rezultatem jest topnienie drutu spawalniczego i krawędzi spawanych części.

Odległość od wierzchołka elektrody do metalowej powierzchni powinna być minimalna. Przyczyni się to do powstania krótkiego łuku. Metal będzie się topił głębiej w krótkim łuku. Przy najkrótszym łuku, spoina będzie możliwie cienka i estetyczna. Duży łuk zwiększa naprężenia i obniża jakość spoiny.

Palnik powinien być prowadzony płynnie i powoli wzdłuż szwu. Nie zezwalaj na ruchy poprzeczne. W tym samym czasie drut napełniający jest stopniowo doprowadzany w miarę potrzeby. Jakość i wygląd spoiny zależy wyłącznie od dokładności działań spawacza.

Jeżeli drut napełniający zostanie ostro podany, metal zostanie spryskany. Aby uzyskać dokładne podawanie drutu, wymagana jest zręczność spawania. Wygodniej jest umieścić go przed palnikiem. Przekraczanie drutu spawalniczego jest również zabronione. Drut powinien tworzyć kąt z powierzchnią spawanej części.

Zabrania się dotykania końcówki elektrody metalową powierzchnią części, aby spowodować zapłon łuku. Wynika to z następujących przyczyn:

1. Po dotknięciu pojawi się iskra, która nie pozwoli dostatecznie jonizować szczeliny między powierzchniami części i wierzchołkiem elektrody. Wynika to z wysokiego potencjału jonizacji argonu.
2. Na elektrodzie pojawiają się zabrudzenia po dotknięciu powierzchni części.

Podczas używania elektrody wolframowej można rozpocząć łuk z powodu połączenia oscylatora równolegle ze źródłem zasilania. Oscylator dostarcza wysokiej częstotliwości impulsy wysokiego napięcia do elektrody. Z tego powodu szczelina łukowa jest zjonizowana. Oscylator konwertuje standardowe 220 V i 55 Hz z sieci energetycznej na 2000-6000 V z częstotliwością 150-500 kHz. Dzięki temu elektroda łatwo się zapala.

Sprzęt potrzebny

Spawanie w środowisku argonowym za pomocą konwencjonalnej spawarki łukowej nie będzie działać. Do tego potrzebny jest dodatkowy specjalistyczny sprzęt. Musisz mieć zapas:

Schemat ruchów elektrody podczas spawania.

1. Transformator. Możesz użyć zwykłego urządzenia przeznaczonego do spawania łukowego. Należy jednak wziąć pod uwagę cechy technologiczne procesu przy wyborze odpowiedniej mocy urządzenia.
2. Wykonawca energii. Zapewnia napięcie spawania palnika.
3. Oscylator
4. Urządzenie do regulacji czasu nadmuchu za pomocą argonu. Konieczne jest rozpoczęcie podawania gazu z wyprzedzeniem i zatrzymanie jego zasilania nieco później niż wyłączenie palnika. Regulator jest potrzebny do zapewnienia tego opóźnienia.
5. Palnik spawalniczy
6. Argon w cylindrze wyposażonym w skrzynię biegów.
7. Nie zużywające się elektrody wolframowe.
8. Dodatkowy transformator. Dostarczy energię elektryczną do przełączania urządzeń.
9. Prostownik. Zapewni to zasilanie urządzeń przełączających prądem stałym o napięciu 24 V.
10. Zawór elektromagnetyczny. Zasilany prądem zmiennym 220 V, stała - 24 V.
11. Przekaźnik włączania i wyłączania dla wykonawcy i oscylatora.
12. Indukcyjny filtr pojemnościowy. To urządzenie pozwala chronić transformator spawalniczy przed impulsami wysokiego napięcia wysyłanymi przez oscylator.
13. Amperomierz do pomiaru natężenia prądu spawania.
14. Akumulator samochodowy. Możesz nawet użyć wadliwego. Będzie on połączony szeregowo z obwodem elektrycznym. Zmniejszy to składową stałą prądu, której występowanie zawsze towarzyszy spawania prądem przemiennym.
15. Okulary ochronne.

Na podstawie tych urządzeń można złożyć urządzenie do spawania argonem. Wyprodukowany i gotowy sprzęt, który można nabyć w przypadku, gdy nie ma chęci zadziwienia się przy montażu urządzenia.

Wybór optymalnego trybu spawania

Jakość spawania zależy od prawidłowego wyboru trybu spawania.

Biegunowość i kierunek prądu prądu zależą od charakterystyki i jakości przetwarzanego materiału. Do pracy z główną stalą i stopami zastosowano prąd stały o bezpośredniej polarności. Do spawania metali nieżelaznych stosuje się prąd przemienny, biegunowość należy odwrócić. Ten tryb zapewni szybsze rozbijanie filmu tlenkowego. 70% ciepła wytwarzanego przez prąd stały spada na anodę, a na katodzie pozostałe 30%. Aby skutecznie topić powierzchnie metalowe i nie przegrzewać elektrody, ustalana jest bezpośrednia polaryzacja.

Zatem spawanie argonem własnymi rękami może być wykonywane przez prawie każdego rzemieślnika, który ma aparaturę do spawania łukowego z pewnymi umiejętnościami spawania. W przypadku niektórych metali tylko ta metoda spawania może być stosowana. Zapewnia to uzyskanie wysokiej jakości spoiny o wysokiej wytrzymałości. Jest to szczególnie ważne, jeśli konieczne jest spawanie cienkiego metalu z dostępem do części tylko z jednej strony.