Jak lutować miedź w domu

Lepiej jest lutować miedzią w domu niż gotować, ponieważ proces jest łatwiejszy i szybszy, ponadto nie ma potrzeby kupowania ani wypożyczania drogiego sprzętu. Mieszanki wykonane zgodnie z wszystkimi zasadami są trwałe i niezawodne, przy zachowaniu ich odporności na różnego rodzaju obciążenia, zarówno termiczne, jak i mechaniczne.

Rury miedziane mają właściwości antykorozyjne, które chronią je przed niszczącym działaniem rdzy.

Aby lutować rury miedziane własnymi rękami, będziesz potrzebować następujących materiałów i narzędzi:

• obcinacz do rur;
• fasksomilator;
• ekspander rur;
• szczotki stalowe;
• szczotka stalowa;
• lutowie;
• palnik / suszarka do włosów.

Proces lutowania i technologia lutowania

Najpierw należy użyć przecinaka do rur, aby wyciąć wymagany kawałek rury. W miejscu cięcia należy przesuwać szczotką, aby usunąć wszelkie nierówności i zadziory, w tym samym celu wewnętrzną powierzchnię obrabia się za pomocą pędzla.

Narzędzia do lutowania rur miedzianych.

Za pomocą rozprężacza rur, inny odcinek rury jest rozszerzany do wymaganej średnicy, ponieważ komponenty rurociągu muszą mieć małą przerwę, gdy wchodzą do siebie. Krawędź rozszerzonej części rury jest również szczotkowana w celu usunięcia miedzi przed lutowaniem z brudu i nierówności.

Na tej części rury, która ma mniejszą średnicę, strumień nanosi się równomiernie cienką warstwą. Części są połączone, nadmiar strumienia, który wyszedł na zewnątrz, jest usuwany miękką, wilgotną szmatką. Połączenie musi być równomiernie ogrzewane za pomocą palnika lub suszarki. Sygnał do końca lutowania jest srebrnym kolorem, który pobiera strumień o wystarczającym stopniu ogrzewania.

Dodatkowo, zgodnie z technologią lutowania miedzianego, lut jest doprowadzany do linii łączenia rur. Po stopieniu i wypełnieniu złącza należy pozostawić go do ochłodzenia w temperaturze pokojowej. Po ochłodzeniu lutu, związek ponownie wyciera się wilgotną ściereczką w celu usunięcia pozostałości różnych chemikaliów.

Pracuj z lutownicą

Gdy lutownica jest podłączona po raz pierwszy po dłuższej przerwie, dym może pochodzić od płonących cząstek oleju używanego do przechowywania narzędzia lub pozostała ilość kalafonii oparzenia. Najczęściej nie oznacza to niczego niebezpiecznego i wystarczy przewietrzyć pomieszczenie. Przed lutowaniem miedzi należy sprawdzić końcówkę lutownicy i przygotować ją do prawidłowego działania. Końcówce można nadać prawie dowolny kształt, zgodnie z potrzebami mistrza, ale komercyjnie dostępne stingery są różnorodne.

Konstrukcja lutownicy.

Jeśli planujesz lutować masywne części miedzianej, wówczas powinna istnieć duża powierzchnia kontaktu między lutownicą a częściami, ponieważ zapewnia to najlepszą przewodność cieplną. W przypadku małych części, takich jak drut miedziany, najlepiej nadaje się ostrzenie w kształcie ostrego stożka. Przygotowanie części do lutowania nie różni się od przygotowania do łączenia z palnikiem gazowym i polega na czyszczeniu i odtłuszczaniu połączeń.

Jakość i wygląd lutowania w dużej mierze zależy od temperatury lutownicy. W przypadku niedostatecznej temperatury lut nie rozprzestrzenia się na powierzchni i wpadnie w brzydką grudkę, która ma niewystarczającą siłę adhezji ze szczegółami. Jeśli temperatura nie osiąga dość wysokich wartości, to lutowanie na zewnątrz może wyglądać na rozłożone i wysokiej jakości, w tym przypadku daje matowy kolor lutu i trochę luzu.

Temperatura wymagana dla łączonych części musi przekraczać o 20-40ºC temperaturę, w której lutowie zaczyna płynąć i stopić. Jest to ważne, ponieważ w kontakcie z częściami, które mają zostać połączone, lutownica nieuchronnie traci trochę ciepła. W stacjach lutowniczych wymaganą temperaturę można uzyskać, ustawiając regulator w pożądanej pozycji. Jeżeli używa się zwykłej lutownicy, w której nie ma czujnika temperatury, można użyć kalafonii do przybliżonego określenia pożądanego stopnia. Jeśli po dotyku lutownicy zagotuje się i wytwarza dużo pary, ale nie pali się, ale zawiesza się na żądle, temperatura nadaje się do lutowania miedzi.

Szkodliwy podczas pracy z częściami i przegrzaniem lutownicy, jak w tym przypadku, strumień płonie i zwęgla się, zanim pokryją powierzchnię lutowanych części. Przegrzanie w wyglądzie może być określone przez powstały film tlenków ciemnego koloru na lutowie. Stop lutowniczy na przegrzanej końcówce lutownicy nie może być przechowywany i natychmiast spływa z niego.

Sposoby pracy z lutownicą

Narzędzia wymagane do lutowania.

Istnieją dwie główne technologie, które można wykorzystać przy łączeniu części za pomocą lutownicy. Podczas korzystania z pierwszej technologii, lut z końcówki lutownicy wydaje się wtapiać w części, które muszą być połączone. Druga metoda polega na lutowaniu bezpośrednio do części, które muszą być połączone. Każda z metod oznacza, że ​​części do lutowania muszą być przygotowane i zamocowane w wygodnej pozycji.

Podczas podawania z końcówki grota lutowniczego bezpośrednio na nim stapia się niewielka ilość lutowia. Następnie żądło łączy szczegóły wymagające połączenia, lut się na nich w odpowiednich miejscach. Równomierne rozmieszczenie zapewniają ruchy rozpalonej do czerwoności końcówki wzdłuż szwu. Występuje wystarczająca ilość lutu, jeśli żądło uzyska srebrny połysk. Nadmiar lutu zmienia kształt żądła i tworzy brzydki szew. Jeśli lutowie jest doprowadzane do stopu, części należy podgrzać za pomocą lutownicy. Posuw lutowniczy stopi się i wypełni szwy i złącza.

Lutowanie w niskiej temperaturze

Skład chemiczny odlewanej i zdeformowanej miedzi.

Ten rodzaj mieszanki jest stosowany w większości w domu i pomaga organizować systemy klimatyzacji, ogrzewania i zaopatrzenia w wodę za pomocą palników propanowych. Przy tym rura miedziana nagrzewa się do 200-250 ° C, a jeśli stosuje się lut miękki, płomień palnika musi być stale przesuwany podczas procesu lutowania, monitorując równomierne nagrzewanie złącza.

Jeśli podczas procesu lutowania, gdy lutownica zostanie dotknięta prętem, lut nie stopi się, konieczne jest dalsze ogrzewanie, ciągłe i równomierne poruszanie płomieniem. Jak tylko lut zaczyna płynąć i topi się, płomień jest usuwany i czekał, aż lutowie całkowicie się rozpuści, wypełniając szczelinę między produktami. Jednocześnie nie zaleca się dodatkowego lutowania w celu uniknięcia powstawania nadwyżek, które mogą przeciekać do rur.

Jeśli lutujesz miedź za pomocą standardowych prętów lutowniczych, to ich objętość powinna być równa średnicy łączonych rur. Przed rozpoczęciem procesu wygodniej jest wygiąć wymagany rozmiar lutu za pomocą litery "G", aby nie pomylić się z wymiarami. Wytrzymałość miedzi na lutowanie w niskiej temperaturze pozostaje taka sama, ale właściwości mechaniczne spadają jakościowo.

Lutowanie w wysokiej temperaturze

Jeżeli produkt miedziany ma być eksploatowany w wysokich temperaturach, które są uważane za temperatury powyżej 110º, jako sposób łączenia stosuje się lutowanie w wysokiej temperaturze. W przypadku siatki bezpieczeństwa metoda ta jest stosowana w systemach grzewczych. Aby dokonać takiego połączenia, wymagana jest temperatura co najmniej 700ºC, dlatego stosowana jest tylko metoda płomieniowa.

Jeśli w tym przypadku lutowie będzie wykorzystany miedź-fosfor, w procesie można się obejść bez użycia topnika. Palnik jest umieszczony na przeciętnym płomieniu, którego temperatura powinna być w przedziale 700-900 ° C, rury są równomiernie ogrzewane, ale ich położenie w przestrzeni może być dowolne.

Jeżeli końce produktów nagrzewają się równomiernie i do pożądanej temperatury, lutowie wypełnia jakość szczeliny montażowej.

Gotowość połączenia sprawdza się za pomocą całego pręta lutowniczego, który topi się po zakończeniu pracy. Aby jakość spoiny była wyższa, baton jest wstępnie podgrzewany.

Ta metoda połączenia implikuje użycie, jeśli to konieczne, ogrzewania rury za pomocą suszarki do budynków zamiast palnika. Ale tego narzędzia można używać tylko do łączenia małych rur. Manipulacje za pomocą suszarki do włosów dają taki sam efekt jak w przypadku palnika. Zaletami tego rodzaju połączenia są wysoka wytrzymałość szwu i jego dalsza trwałość podczas pracy w trybie wysokiej temperatury. Wadami są nieuniknione odpuszczanie miedzi występujące w takich temperaturach. Należy zauważyć, że wykonanie tej pracy wymaga wystarczających kwalifikacji i doświadczenia, ponieważ miedź łatwo się przegrzewa i powoduje pękanie metalu.